Pokój Wspólny

Matt Petterson

Serce biło mu strasznie szybko, miął nadzieje, że Jane tego nie czuje.
-Strasznie się ciesze, że cie poznałem...

Jane Stivenson

Odwruciłam się i spojrzałam w jego oczy.
- Ja też ale... coś się stało ? - położyłąm dłoń na jego koszuli czując jak jego serce wali dwa razy szybciej.

Matt Petterson

-Wszystko jest dobrze. - Pocałował ja w czoło. - Zawsze się mnie o to pytasz. A może ciebie coś gryzie?

Jane Stivenson

- Tak...nie...w zasadzie to sama już nie wiem. Nie, wszystko okej. Jest mi tak dobrze. Nie chce niczego psuć - pocałowałam go w policzek.

Matt Petterson

-Zepsuć? Czyli coś się jednak stało. Możesz mi powiedzieć... - Musnął ustami jej policzek.

Jane Stivenson

- Nie..nie zadawaj pytań. Jest dobrze. Naprawde. - kłąmanie szło mi kiepsko - Kocham cię, wiesz ?
Znów go pocałowałam, tym razem odsuwajac sie po chwili, oczekując jego reakcji.

Matt Petterson

Uśmiechnął się, wiedział, że Jane coś kręci.
-Ja ciebie też kocham, ale wiedz, że cokolwiek by to nie było, możesz mi o tom powiedzieć.

Jane Stivenson

A jednak sie nie udało.
- Wiem i będe pamieać - powiedziałam. Zawisłam na jego szyji i ponownie pocałowałam go.

Matt Petterson

"Oczywiście, próbuje odwrócić moją uwagę. No i nieźle jej to wychodzi. Może kiedyś się dowiem o co chodzi"-Pomyślał całując Jane. Wiedziała jak go rozkojarzyć.

Jane Stivenson

Odetchnęła z ulgą (oczywiście w przenośni bo wciąż całowała chłopaka) że się udało.
Oderwałam się od Matta po dłuższej chwili. Położyłam głowe na jego ramieniu.
- Hmm... niech nic się nie zmienia - szapnęłam mu do ucha.