Pokój Wspólny

Jane Stivenson

'Uśmiechnęła się i odpowiedziała szczerze' Ja w swoje nadal nie moge uwierzyć.

Matt Petterson

Zaśmiał się.
- Ja w swoje też. Tylko boje się, że przeminie.

Jane Stivenson

'Spojrzała w jego szare oczy'
Dlaczego miało by przemijać ?

Matt Petterson

-Nie wiem..Coś mogłoby się stać... - Powiedział ze smutkiem w oczach.

Jane Stivenson

Matt..chciałbyś mi coś powiedzieć ? 'spytała widząc ten smutak. Dobrze go znała. On coś już kiedyś przeżył...' Wiesz, że możesz mi powiedzieć wszystko.

Matt Petterson

-Wiem..Chodzi o to, że..że..no ja miałem.. - Wziął głęboki oddech ale nadal nie mógł z siebie tego wymusić. - Ehhh... Może kiedy indziej ci to opowiem?

Jane Stivenson

'Spojrzała na chłopaka z zatroskaną miną' Oczywiście. Jeśli to dla ciebie, aż tak trudne, możemy o tym nie rozmawiać. 'cały czas przyglądała się chłopakowi'

Matt Petterson

Spojrzał na Jane.
-Kiedyś poznałem taką dziewczynę.Byliśmy ze sobą 2 lata, myślałem, że już zawsze będziemy razem.- Zaśmiał się cicho i sucho.- Musiała jechać na przyjęcie, razem ze swoim ojcem. To było mugolskie przyjęcie, minister chciał zapoznać się z jej tatą.Nie wiem o co chodziło. I oczywiście, musieli dotrzeć tam samochodem i oni. - Wszystko to mówił bardzo szybko ale nagle zamilkł.-Oni mieli wypadek, ona..umarła..a jej ojciec trafił do Munga w bardzo ciężkim stanie. - Gdy skończył mówić, wpatrywał się w płomienie w kominku.

Jane Stivenson

'Dziewczyna ze zdziwnienia otworzyła usta. Wpatrywała się w chłopaka. Wiedziała, co czuje. I wiedziała, ile go kosztuje powiedzenie tego jej. Oboje stracili kogoś bliskiego. Oboje znali ten ból. Położya dłoń na jego ramieniu. W końcu odważyła się zacząć mówić'
Matt... tak mi przykro... wiem co czujesz... ona była dła ciebie kimś jedynym... wyjątkowym... yyym... pewnie chcesz zostać sam... dobranoc Matt. Śpij słodko 'chciała go pocałować w policzek, ale po chwili zrezygnowała. Zabrała swoją torebkę i udała się do sypialni'

Matt Petterson

Chciał zaprotestować ale nie potrafił wydusić z siebie słowa.
- Jane..- Wyszeptał po chwili, chociaż wiedział, że i tak go nie usłyszy.