Pagórkowate Błonia

Mia Luvens

-Tak,tylko to! - odpowiedziałam ,gdy skończyłam dzieło. Wprawdzie wyglądał dość...oryginalnie można by rzec. Włosy poukładane we wszystkie strony. Jedne uklepane,drugie podniesione ku górze. Nie zdążyłam zareagować,kiedy zmierzwił moje włosy.
-Nie! Nie ułożę ich ! - krzyknęłam,a z moich ust wydobył się pisk. Od razu zaczęłam nerwowo zaczesywać je na właściwie strony. Ale po chwili i tak dałam sobie z tym spokój.
-Nie ruszaj się ,bo będzie boleć. - zastrzegłam dobierając się do jego czupryny. W tempie natychmiastowym na jego głowie powstało parę małych warkoczyków i loczków,które nie byłoby łatwo ot tak rozwiązać.

Scott Diggory

Wiedział, że i tak nie odpłacił dziewczynie pięknym za nadobne ale miał satysfakcję, słysząc jej pisk. Zaśmiał się i po chwili znieruchomiał, nie chciał czuć bólu a szczególnie jeżeli chodziło o ból w okolicach swojej czupryny. Przymknął powieki i jęknął błagalnie. W pewnym momencie wykorzystawszy sytuację, odskoczył od niej i złapał się za włosy, które były dziwnie splecione. Skrzywił usta.
- Mia... - zaczął podejrzliwie i palcami próbował wyprostować zakręcone kosmyki, każde pociągnięcie bolało. - Coś Ty mi zrobiła?!

Mia Luvens

Chyba pierwszy raz nie chichotał pod nosem,a jego usta zamiast w uśmiech ukształtowały się w lekki grymas. Za to moja twarz była wręcz rozpromieniona.
-Warkoczyki ? - zabrzmiało to raczej ,jak pytanie ,aniżeli zdanie twierdzące. Cofnęłam się na krok do tyłu,cały czas dumnie obserwując jego fantazyjną fryzurę.

Scott Diggory

- Jakie znów warkoczyki? - Powiedział piskliwie i znów próbował rozkręcić jeden z kosmyków swoich włosów.
- Ałł... pomóż...
Zwrócił się w jej stronę robiąc błagalną mine. Z takim czymś na głowie długo nie wytrzyma.

Mia Luvens

-Zwykłe warkoczyki. - wymamrotała ponownie ,wpatrując się w Scotta.
-Na "dobieranego" masz za krótką czuprynę,więc nie miałam większego wyboru. - zaczęła przechylać się na stopach do przodu i do tyłu.
-Hm, no nie wiem ,czy Ci pomóc... - szepnęła,a na jej twarzy zagościł zadziorny uśmieszek.

Scott Diggory

Westchnął, dalej szarpiąc się za włosy, nic.
Spojrzał na nią spode łba, marszcząc czoło. Jego oczy zabłyszczały jak u kota a usta wykrzywiły się w zadziornym uśmieszku.
- Proszę?

Mia Luvens

-Ewentualnie. - mruknęła pod nosem , doskakując do niego z wyciągniętymi dłońmi.
-Tylko pogorszyłeś sprawę,wiesz ? - pokręciła z aprobatą głową,wpatrując się w te kołtuny.
-Nie jęcz,nie krzycz,nie piszcz. - zastrzegła, po czym zaczęła rozplątywać warkoczyki,loczki i to,co powstało po zdeterminowanych staraniach Scotta.

Scott Diggory

- Nie moja wina... - Wymamrotał mrużąc oczy, już czuł ten ból. - Ałł... - Dodał nim dziewczyna do niego doskoczyła. Złapał się jej kurczowo i o dziwo nic więcej nie mówił, mimo to zaciskał usta w wąską linię.
- Wiesz co? Nie było tak źle... - Wypuścił ze świstem powietrze z ust i przeczesał włosy ręką. - I tak nie są takie fajne jak były przed paroma chwilami.

[ Uhuhu, ale mnie tu długo nie było ;x ]

Mia Luvens

Być może właśnie z powodu tejże kwaśnej miny na twarzy Scotta czuła tak wielką satysfakcję. Aczkolwiek zaraz po rozplątaniu wszystkich tych kołtunów,na jej twarzy również zagościł lekki grymas.
-Masz rację. Z warkoczykami było lepiej. Powtórka ? - powiedziawszy wszystko na jej twarz wplątał się nikły,jednakże łatwy do dostrzeżenia uśmieszek.

*Masz rację. Lepiej wróć na n-k ,bo skopię Ci tyłek :D.*

Scott Diggory

Zamrugał kilkakrotnie zanim doszło do niego, to, co właśnie usłyszał.
- Nie!
Krzyknął, odskakując od dziewczyny po czym zaśmiał się cicho i znów zaczął bawić się kosmykami włosów
- I tak już czuje się wystarczająco zmaltretowany...

[ a prosze bardzo, kop... nigdzie nie wracam ;D ]