Błonia

Jane Stivenson

Nie przepraszaj. Nie masz za co. 'powiedział uśmiechając się'
Tak, jest śliczne.. to mój ulubiony widok. Zachód słońca.

Matt Petterson

-Też go bardzo lubię, ale jednak wole pełnie księżyca... - Z uśmiechem popatrzył na dziewczynę.

Jane Stivenson

'Wyszeptała tylko' Tak 'I nagle przypomniały jej się słowa piosenki którą śpiewała jakaś mugolska dziewczynka na peronie, gdy czekała na pociąg. Wyżuciła ten obraz z głowy' Ja chyba świruje 'stwierdziła z uśmiechem'

Matt Petterson

Zaśmiał się.
-Czemu? Jak tak się tobie przyglądam to na świrniętą wcale nie wyglądasz. - Powiedział z rozbawieniem w głosie.

Jane Stivenson

Miłe. Naprawde. 'zaśmiała się i zaczęła się bawić ukrywającym się pod krwatem medalikiem'

Matt Petterson

Uśmiechnął się i zaczął poprawiać sobie włosy.
-Jakoś wcześnie dzisiaj słońce zachodzi - Powiedział z braku pomysłu.

Jane Stivenson

'Zaśmiała się' Może specjalnie ? Chciało żebyśmy zobaczyli jak się chowa 'widząc minę chłopaka roześmiała sie jeszcze bardziej' Cytuje Lune Lovegood. Ale coś w tym jest...

Matt Petterson

- Umiesz zaskoczyć człowieka. - Zaśmiał się, wciąż poprawiając włosy. - Ja z Luną jeszcze nie rozmawiałem ale oczywiście słyszałem o niej.

Jane Stivenson

Wiem 'uśmiechnęła się szeroko :D) Spotkałam ją tu kiedyś... jest naprawde dziwna..

Matt Petterson

-Podobno chodzi spać w butach. -Uśmiechnął się. -Ciekawe czy to prawda.